Powstanie Donghak, populaire ruch religijno-polityczny w Korei XIX wieku, przeciwko niesprawiedliwości społecznej i wpływom zagranicznym.

XIX wiek w Korei był czasem głębokich zmian. Tradycyjne społeczeństwo feudalne zaczęło się trząść pod naciskiem nowych idei, rosnącej nierówności społecznej i rosnącego wpływu potęg zachodnich. W tym burzliwym kontekście narodził się ruch Donghak, który stał się katalizatorem radykalnych zmian i miał trwały wpływ na losy Korei.

Geneza Powstania:

Powstanie Donghak wyrosło z głębokiego niezadowolenia społecznego. W drugiej połowie XIX wieku Korea była okupowana przez dynastię Joseon, która, mimo starań o utrzymanie tradycyjnych wartości konfucjańskich, nie potrafiła sprostać narastającym problemom gospodarczym i społecznym.

• Ucisk chłopów: System feudalny, oparty na zależności rolników od arystokracji ziemskiej, doprowadził do pogłębienia nierówności. Chłopi byli obciążeni wysokimi podatkami, a ich prawa były systematycznie ograniczane.
• Wpływ zachodnich mocarstw: Wraz z otwarciem Japonii na handel zagraniczny w połowie XIX wieku Korea stała się celem zainteresowania europejskich kolonizatorów. Rosja i Japonia zaczęły naciskać na Koreę, aby otworzyć swoje porty i zawrzeć traktaty handlowe, co wzbudziło lęk przed utratą suwerenności.

Doktryna Donghak:

Założycielem ruchu Donghak był Choi Je-u, karmiciel z prowincji Honam, który głosił nowatorską doktrynę łączącą elementy religijne i polityczne.

Choi Je-u proponował reformę społeczną, która zakładała:

• Równość wszystkich ludzi: Choi Je-u krytykował system kastowy i nierówności społeczne, głosząc ideę równego traktowania wszystkich ludzi, niezależnie od ich statusu społecznego.
• Walka z korupcją: Ruch Donghak sprzeciwiał się nadużyciom ze strony urzędników rządowych i opowiadał się za sprawiedliwym systemem podatków.

Doktryna Choi Je-u nawiązywała do tradycyjnych wartości konfucjańskich, ale jednocześnie zawierała elementy neokonfucjanizmu i buddyzmu.

Wybuch Powstania:

W 1894 roku niezadowolenie społeczne osiągnęło punkt kulminacyjny. Dochodziło do lokalnych buntów przeciwko władzom feudalnym. Choi Je-u, widząc rosnącą frustrację społeczną, zaapelował o zbrojne powstanie przeciwko rządowi Joseon i wpływom zagranicznym.

Powstanie Donghak wybuchło w maju 1894 roku w prowincji Jeolla. Początkowo ruch ten miał charakter lokalny, ale szybko rozprzestrzenił się na inne regiony Korei. Powstańcy, uzbrojeni głównie w tradycyjne bronie, takie jak włócznie i miecze, walczyli z armią Joseon.

Konsekwencje Powstania:

Powstanie Donghak miało daleko idące konsekwencje dla Korei:

Zapomniane bohaterstwo:

Chociaż powstanie Donghak zostało krwawo stłumione przez armię Joseon w 1896 roku, pozostawiło niezaprzeczalny ślad w historii Korei. Mimo że nie osiągnęło wszystkich swoich celów, inspirujące przesłanie ruchu - walka o sprawiedliwość i wolność - na zawsze zapisane jest w pamięci narodu.

Dziś, prawie sto lat po wydarzeniach z 1894 roku, powstanie Donghak jest często pomijane w podręcznikach historii Korei. Jednak to właśnie dzięki takim niezwykłym momentom z przeszłości, pełnym heroizmu i poświęcenia, możemy zrozumieć złożoność i bogactwo kultury tego fascynującego kraju.